Soðningin

Núna rétt í þessu vorum við, sambýliskona mín og ég, að standa upp frá borðum þar sem við borðuðum okkar uppáhaldsmat; soðna ýsu með nýjum kartöflum. Þetta þykir kannski ekki merkilegt, en mér er minnisstætt þegar ég var að alast upp norður á Akureyri, hvað mér þótti soðinn fiskur vondur og þurr matur. Þegar maður kemst til vits og ára sækir maður í að upplifa mat og annað, eins og var í æsku. Sérstaklega gerir maður þetta þegar maður hefur búið erlendis um tíma, þó ekki sé hann langur, og borðar mestmegnis svínakjöt og hænsnfugla ásamt salati af ýmsum gerðum. Ekki vil ég samt segja að svína og hænsnakjöt sé vont, síður en svo, en öllu má ofgera. Við vorum svo heppin fyrir skemmstu að geta keypt frosin ýsuflök og höfum treynt okkur að borða soðninguna þegar við höfum verið án gesta. Þetta er einfaldur matur, soðinn fiskur og nýjar kartöflur, að vísu danskar, íslenskt rúgbrauð með smjöri og lögg af hvítvíni með, ég verð að segja að betri matur er vandfundinn.

Þessi máltíð fékk mig til að hugleiða það, hvort íslendingar hafi fjarlægst sína eigin  matargerð. Þegar ég starfaði sem leiðsögumaður, var ég oft spurður um það hvar væri hægt að fá ekta íslenskan mat. Manni vafðist stundum tunga um tönn, þar sem í fljótu bragði var ekki um auðugan garð að gresja í þeim málum. Að endingu var oftast bent á ákveðinn veitingastað þar sem fiskur er í hávegum hafður. Þar fyrir utan var ekki um marga aðra staði að ræða, Múlakaffi lokað á kvöldin og BSÍ ekki það umhverfi sem fólk var að sækjast eftir, þó maturinn þar sé þjóðlegur í meiralagi, kjammi og kók.

Þá er ég kannski farinn að nálgast niðurstöðu í þessu pári mínu. Það er deginum ljósara að fáir, ef nokkrir veitingastaðir bjóða upp á hefðbundna soðingu, en þess fleiri bjóða alþjóðlegan mat, sem er hægt að fá í flestum löndum og er ekki einkennandi fyrir landið okkar.

Vantar ekki stað þar sem fólk getur fengið soðingu með nýjum kartöflum ?  Þarf ekki að bjóða ferðlöngum, erlendum sem íslenskum, uppá eitthvað annað en pastarétti og hamborgara ? Á stöku stað er þó hægta að fá soðningu og íslenkska kjötsúpu, en því miður eru þeir staðir allt of fáir og ekki allir í "alfaraleið". Margir ferðamenn velja áfangastaði eingöngu eftir matseðli og þar er sóknarfæri í ferðaþjónustunni, nú þegar kreppan þrengir að hjá íslendingum.

Þetta var hugleiðing mín um soðninguna, lifið heil.